Borba žena za ekonomska, politička i socijalna prava.

Prvi nacionalni Dan žena obeležen je 28. februara 1909. u SAD nakon deklaracije koju je izdala Socijalistička stranka Amerike. Sledeće godine organizovana je prva Međunarodna konferencija žena u Kopenhagenu, u organizaciji Socijalističke Internacionale. Inspirisana američkom akcijom nemačka levičarka Luiz Cic predložila je organizovanje Međunarodnog dana žena. Inicijativu sprovođenja ideje praznika u delo preuzela je slavna nemačka feministkinja i levičarka Klara Cetkin, te je predlog prihvaćen i ustanovljen je Međunarodni dan žena, koji bi promovisao jednakih prava, uključujući i demokratsko pravo glasa za žene.

Na Zapadu Međunarodni dan žena uglavnom je prestao da se obeležava u prvoj polovini 20. veka, delom i zbog toga što se povezivao sa jednopartijskim sistemom i boljševičkim komunizmom. Majčin dan se kao praznik u čast majki i materonstva obeležava u tim zemljama svake druge nedelje u maju. Novu afirmaciju, međutim, Međunarodnog dana žena, kao dana borbe za ravnopravnost i ženska ljudska prava, omogućili su socijalni i feministički pokreti 1960-ih i 1970-ih godina, kao i stvaranje nove, demokratske levice koja odbacuje autoritarnost. Godine 1975, koja je proglašena Međunarodnom godinom žena, Ujedinjene nacije službeno su počele da obeležavaju Međunarodni dan žena.

Novi Zeland je prva država na planeti koja je ženama 1893. dala pravo glasa, Švajcarska je bila poslednja zemlja u Evropi koja je pravo glasa ženama uvela 1972. godine.

Izvor: danas.rs, D.D. link: Osmi mart: Pravo na jednakost